De Noor Kjetil Karlsen groeide op aan een prachtig fjord, omgeven door hoge bergen. Het was echter ook een plek waar een streng geloof in God heerste en de schrik om te zondigen er flink inzat. Zijn creativiteit ontvouwde zich naar eigen zeggen vooral uit nieuwsgierigheid én als een manier om uiting te geven aan zijn gevoelens. De liefde voor de fotografie kreeg hij trouwens mee van zijn grootmoeder, die altijd haar mislukte of onscherpe foto’s in de vuilnisbak kieperde. Karlsen haalde ze er terug uit, want net dat waren de beelden die hem het meest fascineerden.
Kjetil Karlsens foto’s vertellen een verhaal met schaduwen en beweging. Ze zijn sterk verweven met de Noorse natuur en weerspiegelen de melancholie, eenzaamheid en verlatenheid in het barre noorden van het land. Niet zelden is er een overweldigende verstilling in de contrasten en overgangen tussen zwart, wit en grijs. Het verbindende element is emotie, naar binnen gebracht door de absorptie van licht, duisternis en tijd.