Jenny Ymker

Jenny Ymker gebruikt zichzelf als model. Vaak met een koffer in de hand reist ze de wereld rond. Of dan toch zeker de wereld uit haar verbeelding. Haar werk is niet zozeer vrouwelijk dan wel gemaakt vanuit vrouwelijk oogpunt. En het ‘personage’ erin lijkt misschien de weg kwijt, verdwaald in een onbarmhartige omgeving, maar als de Nederlandse kunstenaar ons iets wil duidelijk maken, dan is het wel dat ze op haar verbeeldingskracht kan buigen om op koers te blijven en de eenzaamheid tot kracht om te turnen.

werken

De eenzaamheid van de mens is een terugkerend thema in het werk van Jenny Ymker, die een grote verwantschap vertoont met het absurdisme. Het absurde is voor de Nederlandse fotograaf onderdeel van het leven. Zoals in de tegenstelling tussen de individuele mens met zijn aspiraties ten aanzien van de rest van de wereld en die wereld die zich daar in wezen weinig of niets van aantrekt. Voor Ymker zit daarin de absurditeit van het leven ‘perfect’ vervat.