Karel Fonteyne

Als kind bracht de Belgische fotograaf Karel Fonteyne veel tijd door in de natuur. Dat versterkte zijn aangeboren gevoeligheid voor de wereld rondom hem, met haar specifieke vibraties en immateriële, ongrijpbare dimensies. Niets wees er toen weliswaar al op dat hij fotograaf zou worden. Het was de Zuid-Amerikaanse literatuur van Borges, Marquez en Corthâzar die voor hem uiteindelijk de deur opende naar de fotografie. Na zijn kunststudies in Antwerpen begon Fonteyne aan zijn rijke loopbaan als fotograaf. Hij kreeg vrijwel meteen herkenning door tentoonstellingen in het Museum voor Schone Kunsten (Brussel) en het Koninklijk Paleis op de Meir (Antwerpen). In 1980 verhuisde hij dan naar Italië, waar hij in de mode terechtkwam – zonder daarbij compromissen te moeten maken! Met zijn onstuimige verbeeldingskracht, maar ook steevast met een vleugje humor haalde Fonteyne in Vogue en Bazaar de mode uit haar conformistische context en plaatste haar in een nieuw, narratief universum. Ook beginnende ontwerpers als Martin Margiela, Dries Van Noten, Walter Van Beirendonck en Dirk Bikkembergs deden toen op hem beroep.

werken

Karel Fonteyne is geboeid door alles wat onverklaarbaar, mysterieus en onvatbaar is. Die ‘persoonlijkheidsstoornis’ is het grondthema van zijn oeuvre. Zo ook in Tales of Silence, een reeks waarvoor hij in 2014 voor het eerst in kleur werkte. Let wel: er zitten amper primaire kleuren in de reeks, maar bruinen, grijzen, groenen, etc. Telkens in een specifieke sfeer. Nog een constante: vrouwen die zichzelf verbergen – elk op hun manier – en de aandacht op iets anders proberen te vestigen. Alleen ontvouwt dat andere zich nooit. Het zijn sprookjes van stilte – stilte voor de storm. En zoals het sprookjes betaamt, schuilt er ook altijd dreiging en vervreemding in. Fonteyne is nooit een ‘snelle’ fotograaf geweest. Zijn foto’s zijn uiterst doorwrocht, niets is wat het op het eerste gezicht lijkt, elke compositie is onverwacht, vanzelfsprekendheid gaat hij uit de weg. Die complexiteit, het kleurengebruik, zijn onderwerpen maken dat Fonteyne gerust een fotograferende schilder mag worden genoemd.