Jenny Boot

Jenny Boot begon haar carrière als schilder, alvorens naar de Fotoacademie in Amsterdam te trekken en portretfotograaf te worden. Door middel van de fotografie kon ze haar visie nog meer en beter doordrukken, zonder dat ze daarvoor per se de schilderkunst moest afzweren. Want met hun donkere achtergronden en scherpe belichting leunen haar foto’s duidelijk aan tegen de tradities van portretschilderijen. De Nederlandse kunstenaar portretteert voornamelijk vrouwen en ze is ogenschijnlijk in hoofdzaak geïnteresseerd in het onthullen van hun complexe kracht en sensualiteit. Boot ziet licht daarbij als de belangrijkste tool omdat het de toon van een beeld helemaal kan doen omslaan. Hoe goed het idee of hoe mooi het model ook is, een foto wordt voor haar gemaakt (of gekraakt) door het licht. Bovendien stelt het de fotograaf in staat om haar modellen te vangen in schilderachtige beelden.

werken

Jenny Boot, die vaak wordt geprezen als een surrealistische fotograaf, concentreert zich op het creëren van extreme intimiteit. Het theatrale en provocerende karakter van haar foto’s zorgt voor fascinerende interpretaties van haar onderwerpen – geregeld vrouwen van kleur die veelal afwezig zijn in de (kunst)geschiedenis. Boot zet ze in de schijnwerpers, verpakt in iconografie, vol menselijke waardigheid, krachtige emoties en hoop. Met haar meesterlijk gebruik van verschillende lichttechnieken boetseert de kunstenaar de sensibiliteit van de vrouwen, die geen schrik hebben om zich – ondanks alles – bloot te geven. Daarnaast openbaart Boot een donkere, onheilspellende, maar vaak ook zinnenprikkelende wereld in een schilderachtig decor. Ze hanteert verschillende stijlen, maar er zit ook een constante in haar werk: haar portretten zijn allemaal majestueus van aard. Ze vermengt het klassieke met het moderne. Ze herinterpreteert het traditionele en werkt binnen het kader van een soort tijdloze esthetiek. Dat maakt dat je naar haar werk kan blijven kijken, en je er ook kan blijven over verbazen.